با من بگو

با من بگو

با هم کجا رفتیم

در خود سفر کردیم، شاید تا ازل

                                   تا ابتدا رفتیم

آنجا که دیگر بودها نابود میشد

                                   تا خدا رفتیم.

پایان

اندیشیدن به پایان هر چیز شیرینی حضورش را تلخ می کند. بگذار پایان تو را غافلگیر کند، درست مانند آغاز

لبخند عشقم

 اشک رازی‌ست
لبخند رازی‌ست
عشق رازی‌ست

اشکِ آن شب لبخندِ عشقم بود.

نقطه نقطه ی تنم

همچو یک پیانو کنارت آرمیده ام
و انگشتانت
نقطه نقطه ی تنم را
                           به صدا در می آورد

::عباس معروفی

دیگر برای عشق و حکایت مجال نیست.

عشق من و تو؟ ... آه

این هم حکایتی است

اما، در  این زمانه که درمانده هر کسی

از بهر نان شب،

دیگر برای عشق و حکایت مجال نیست.

اگر عشق، عشق باشد

اگر

عشق، عشق باشد،

                            زمان حرف احمقانه ایست.

باز فریب بخوریم

بیا باز فریب بخوریم
                         تو فریب حرف های مرا و
                                                         من فریب نگاه تو را

::شهاب مقربین

لبانت به ظرافت شعر

لبانت به ظرافت شعر
شهوانی ترین بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند
که جاندار غار نشین از آن سو می جوید
تا به صورت انسان در آید

کوه با نخستین سنگها آغاز می شود

و انسان با نخستین درد

          و من با نخستین نگاه تو آغاز شدم

و چشمانت از آتش است ،

و عشقت
پیروزی آدم است
هنگامی که به جنگ تقدیر می شتابد

و آغوشت

اندک جایی برای زیستن
و اندک جایی یرای مردن
و گریز از شهر- که با هزار انگشت،
به وقاحت پاکی آسمان را متهم می کند .

::احمد شاملو

دوستانند

دشمنان نیستند که انسان ها را به تنهایی و انزوا محکوم می کنند ، دوستانند.

::میلان کوندرا

شوخی

من تو را دوست دارم

اغلب در بیان جمله " من تو را دوست دارم"

بر "منی" کلان و "تویی" خرد تاکید داریم!!